Μισή πνοή

Πόσες φορές δεν είπες... "και τώρα, τι κάνεις;",

"πώς θα αρχίσεις ξανά;" Τώρα που άδειασες...

τώρα που όλα και τίποτα δεν είδες.

Η ζωή σου ένας σάκος, που άλλοτε γεμίζεις, άλλοτε αδειάζεις...

Ίδια ιστορία... χρόνια τώρα.

Η τροφή σου,η ψυχή σου... κι αυτό που αναζητάς, στους άλλους;

Αυτό που σου λείπει, ή κάτι που θέλεις να δοκιμάσεις,

κάτι για να δεις αν σου ταιριάζει;

Σε ένα χαρτί, να γράφεις, να γράφεις τη σκέψη σου...

άλλες φορές πικρή, άλλες όχι.

Χωρίς να διορθώνεις τίποτα, δε χρειάζεται.

Έτσι κι αλλιώς, τώρα δεν παίρνεις βαθμό όπως τότε... θυμάσαι; Θυμάσαι.

Είναι λίγος ο καιρός.

Άλλη φορά μπορεί να είναι περισσότερος.

Ίσως να μη θυμάσαι.

Θα 'θελες; Μπορεί. Ποιός ξέρει; Γιατί να ξέρει;

Πες πως ήρθες για να δεις, να ακούσεις, να αγαπήσεις, να μισήσεις,

...να ζήσεις.

Και ύστερα τι άλλο; Να φύγεις.

Έτσι κι αλλιώς δεν είναι για πολύ.

Μισή πνοή κρατάει η ευτυχία

κι η διαδρομή της είναι δύσκολη και υγρή...